Pewnym jest, że bez zwiększonego finansowania na ochronę zdrowia nie będzie możliwym podniesienie jakości udzielanych świadczeń zdrowotnych, dostępności usług czy godziwych płac w tym sektorze. W rankingu tak zwanego zrównoważonego rozwoju systemów ochrony zdrowia Polska zajmuje 25 miejsce spośród wszystkich krajów UE. Za Polską pozostaje np. Rumunia czy Łotwa.

Obecnie krajowy system ochrony zdrowia zmaga się z wieloma trudnościami. Największym z nich jest fatalna kondycja finansowa podmiotów leczniczych w związku z wprowadzeniem ryczałtowego finansowania, wprowadzonych limitach, braku płatności za nadwykonania i rehospitalizacje. Niedoszacowane procedury medyczne, brak pokrycia finansowego przez rząd na podwyżki dla pracowników ochrony zdrowia, powoduje ciągłe zadłużanie się przede wszystkim szpitali. 

Likwidacja limitów do specjalistów, jak i radykalne przyspieszenie czasu oczekiwania na operacje to bardzo ważny krok w procesie naprawy polskiej służby zdrowia. Nie można nie wspomnieć o niewystarczających zasobach kadr medycznych. Dziś w Polsce brakuje pediatrów, internistów czy anestezjologów. Tych ostatnich aż 23%, co ma realny wpływ na planowanie operacji czy wprowadzenie realizacji planowych zabiegów w trybie 24-godzinnym. Niezrozumiałym jest brak reakcji rządzących na tak niski rozwój kształcenia kadr medycznych, a wykształcenie lekarza trwa minimum 9 lat. Dlatego potrzebne są radykalne zmiany w sektorze ochrony zdrowia na czym skorzystają pacjenci, ale i pracownicy tegoż sektora.

Nie można zapominać, że oprócz leczenia pacjentów, każda jednostka musi prowadzić remonty, wymieniać sprzęty medyczne na nowszej generacji czy wreszcie wprowadzić elektronizację dokumentacji medycznej. Bez środków na te cele będziemy się tylko cofać.

Materiał sfinansowany przez KKW Koalicja Obywatelska PO N . I PL Zieloni