„Każda zmiana, która ma doprowadzić do zwiększenia jakości świadczonych usług pomocowych, musi brać pod uwagę godność oraz bezpieczeństwo pracowników”. To słowa, które padają w liście otwartym przedstawicieli środowiska specjalistów pomocy społecznej. Treść dokumentu dotyczy planowanych zwolnień w MOPR i jest skierowana do władz samorządowych. 

Przypomnijmy, że według władz miasta planowana redukcja etatów ma objąć około 100 osób, w tym głównie pracowników administracyjnych oraz osoby posiadające uprawnienia emerytalne. Redukcja liczby stanowisk kierowniczych o połowę, przeniesienie kilkunastu pracowników do innych jednostek miejskich oraz optymalizacja kosztów administracyjnych mają docelowo obniżyć wydatki miasta o kilka milionów złotych rocznie. Konkretne oszczędności wynikające z tej reorganizacji będą znane w przyszłym roku.

Zwolnieniom grupowym sprzeciwiają się związki zawodowe działające w MOPR. Jeszcze 18 lutego Waldemar Bartosz, przewodniczący Zarządu Regionu Świętokrzyskiego NSZZ „Solidarność”, skrytykował tryb przeprowadzenia zwolnień, zwracając uwagę, że Miejski Urząd Pracy nie został oficjalnie poinformowany o ich planowaniu.

„Nasze obawy są dwie. Po pierwsze – ochrona miejsc pracy, bo pracownicy nie wiedzą, kto dokładnie zostanie zwolniony. Po drugie – ochrona kielczan. Nie ma możliwości, żeby likwidacja 25 proc. etatów nie odbiła się negatywnie na jakości usług społecznych” – powiedział.

W związku z planowanymi grupowymi zwolnieniami w kieleckim Miejskim Ośrodku Pomocy Rodzinie pragniemy zwrócić uwagę Władz Samorządowych na kilka fundamentalnych zasad troski o wspólnotę lokalną:

1. Kultura organizacyjna wszystkich instytucji publicznych, w szczególności tych obejmujących aktywność skupioną na zadaniach pomocy społecznej, musi zakładać podejście bazujące na dialogu, bezpośredniej komunikacji oraz dyskusji odwołującej się do zobiektywizowanych faktów, ujawnianych w ramach rzetelnej ewaluacji. Tego typu badania ewaluacyjne powinny prowadzić do działań uwzględniających dobro i interesy wszystkich stron zaangażowanych w pomoc społeczną – pracowników, klientów oraz władz samorządowych.

2. Wszelkie odstępstwa od tych fundamentalnych zasad powodują osłabienie spójności i efektywności organizacji, których jednym z zadań jest budowanie społecznej odporności. By dobrze funkcjonować we współczesnym społeczeństwie, określanym mianem „społeczeństwa kryzysu”, musimy dbać o fundamenty instytucji budujących społeczne bezpieczeństwo i je wzmacniać.

3. Działania w instytucjach odpowiedzialnych za pracę z mieszkańcami podatnymi na zranienie powinny być prowadzone z wyjątkową starannością i dbałością. Dotyczą one bowiem bezpośrednich relacji z mieszkańcami, dla których bazą jest zaufanie do władz publicznych, budowane przez pracowników socjalnych nierzadko przez wiele lat w niebywale złożonym kontekście ludzkich losów. Wszelkie procesy usprawniające lokalny system pomocy społecznej powinny uwzględniać ten oczywisty wymóg. Uznanie tego wyjątkowego kontekstu jest przejawem etycznej odpowiedzialności za lokalną wspólnotę, dobrostan pracowników oraz poziom świadczonych usług pomocy społecznej.

Na instytucje składają się regulaminy, budżety oraz procedury. Jednakże o trwaniu i sile instytucji decyduje to, w jakim stopniu odpowiadają one na potrzeby obywateli – a to zależy od kompetencji i zaangażowania liniowych pracowników socjalnych i pomocy społecznej. Dlatego też każda zmiana, która ma doprowadzić do zwiększenia jakości świadczonych usług pomocowych, musi brać pod uwagę godność oraz bezpieczeństwo pracowników.

Apelujemy o dochowanie należytej staranności przy planowaniu zmian w sektorze pomocowym. Troska o mieszkańców i dobro publiczne powinny być budowane w kulturze dialogu i opierać się na próbach wypracowania konsensusu.

Sygnatariusze:

– dr hab. Monika Dorota Adamczyk, prof. KUL, socjolog, gerontolog społeczny, wykładowca pracy socjalnej

– dr hab. Marcin Boryczko, prof. UG

– Przemysław Jaworski, terapeuta środowiskowy dzieci i młodzieży, psychoterapeuta w trakcie szkolenia, pracownik socjalny

– dr hab. Hubert Kaszyński, socjolog, superwizor pracy socjalnej

– mgr Aneta Kraus, starszy specjalista pracy socjalnej

– dr Sebastian Kubicki, prezes Fundacji Mental Care, językoznawca

– dr Tadeusz Kowalewski, socjolog, wykładowca pracy socjalnej

– dr hab. Monika Oliwa-Ciesielska, absolwentka pracy socjalnej i socjologii, wykładowca pracy socjalnej.

– dr hab. Katarzyna Ornacka, socjolog, kliniczny pracownik socjalny, psychoterapeuta w trakcie certyfikacji.

– dr hab. Jerzy Szmagalski, emeryt. prof. UW, redaktor naczelny Pracy Socjalnej

– dr hab., prof. UO Teresa Sołdra-Gwiżdż, socjolog, członkini Sekcji Pracy Socjalnej Polskiego Towarzystwa Socjologicznego.